μοναλκής

μοναλκής (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «ἐξέχουσα, ἀνδρωδεστάτη».

[ΕΤΥΜΟΛ. < μον(ο)-* + -αλκής (< ἀλκή «δύναμη, δόξα»), πρβλ. αριστ-αλκής].